غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مناجات با سیدالشهدا علیه‌السلام
ای سـر به زیرِ محـضرِ تو سربلندها! دار و نــدارِ زنــدگـی مــسـتـمـنــدهـا! ای آسمانِ خاکِ قـدومت سـتاره‌خـیـز! هـسـتـنـد، زیـر پــای تـو بـالابـلـنـدهـا باید کـنار لشکـر مویت سپـر شکـست ای خـاکـسـارِ تـو سـر قَــدّاره‌بـنــدهـا! بارانِ خیر، می‌چکد از چترِ روضه‌ات هـستـیم، در امانِ تو دور از گـزنـدها بـا نـام تـو دکـانِ عـسل بـاز کـرده‌ایـم بخـشـیده‌ایم، قـدری از آن را به قندها با ریـشه‌های پرچـمِ تو عشق می‌کـنیم پس بیخـیالِ عـشق، به گـیـسوکـمـندها گـنـبد طلا و پرچمِ سرخ و ضریح تو دل بُـرده‌اند، از همه مـشـکـل‌پـسـندها |